GUE Tech 1 opleiding in Italië

Duik1 - Gemiddeld 10m, 102 min, EAN32

In het duikcentrum hadden we al een briefing van de duik gekregen, alleen maar fundamental skills en we werden geacht elke 10 minuten diepte, tijd en flesdruk op te schrijven in onze wetnotes.

In de boot het SADDDDD doorgenomen, in het water een bubblecheck. Daarna een heel scala aan oefeningen achter elkaar: S-drill, valve-drill, bril-af en weer op, achteruitzwemmen, helicopterturn. De reel uitzwemmen en tie-offs maken zoals geleerd, elke 10 minuten werd de reel gewisseld. Vervolgens alle drie het masker af en de lijn terug volgen. Communicatie m.b.v. duw- en knijpsignalen. Tijdens de opstijging een minimum decoprofiel in acht genomen, tijdens de laatste stop zag ik de meter van mijn Uwatec bottomtimer verspringen van "99" naar "00". Toen realiseerde ik mij pas hoe lang we al in het water lagen...

Klotsend op de golven ge-debriefed; de oefeningen hadden we allemaal goed uitgevoerd en Mario was tevreden. Een opsteker en het resultaat van 2 jaar constant trainen. Mario's grootste kritiekpunt was onze communicatie en ons teamwork. Het eerste halfuur was de communicatie wat stroef, tijdens de duik verbeterde dit wel maar is nog veel voor verbetering vatbaar. En teamwork, tjaaa nog 5 dagen om daar aan te werken.

Duik 2 - Gemiddeld 15m, 100min, EAN32

Bruno meerde ons duikschip af op een boei in het Portofino Marine Reserve, aan boord het SADDDDD nog doorgenomen en langs de boeilijn afgedaald. Op 10m diepte gestopt en op kompas koers gezet richting rotswand. Op een meter of 10 de s-drills, valve-drils en kicks herhaald. Daarna afgezakt naar 15m, waar Mario demonstreerde hoe je een bewusteloze duiker kan redden. Een ieder van ons heeft dit vervolgens een keer gedaan, zonder echte problemen. Vervolgens een opstijging naar de oppervlakte voor een korte de-briefing.

Aan de oppervlakte de nieuwe turnpressure vastgesteld en vervolgens afgedaald voor een scenario duik. Fransesco zou de reel bedienen en de lijn leggen. De eerste 20 minuten gebeurde er weinig, we kwamen een Christusbeeld tegen waar Fransesco dankbaar gebruik van maakte om de lijn op vast te knopen, want het vinden van geschikte tie-offs was niet zo makelijk. Mario vondt dit niet kunnen en legde de lijn achter onze rug om anders neer.

Tegen de tijd dat we tegen de turnpressure aanzaten ging Bart Out Of Gas (OOG). Franseco liet de reel vallen en assisteerde Bart. We besloten om terug te gaan en ik dacht dat het wel een goed idee was de lijn op te reelen. Niet dus, en plotsklaps zat ik zonder reel en zonder masker, nog een probleem ("Casino" op z'n Italiaans). Na wat signalen en zoekwerk masker 'teruggevonden' en bril geklaard. Reel laten liggen en juiste positie in team ingenomen. Bij het begin van de lijn de opstijging gemaakt en bij de boot boven water gekomen. Korte de-briefing en opsomming van alle fouten, we hadden bij de OOG van Bart op moeten stijgen en niet langs de lijn terug moeten zwemmen.

Goed opnieuw de turnpressure bepaald om de reel op te halen. Bart en Fransesco speerden er van door en op een of andere manier kwam ik nauwelijks vooruit (Mario?). Gesignaleerd dat ze langzamer moesten gaan, gelukkig direct een reactie. Bij de reel aangekomen ging een van beide heren weer OOG, nu gekozen voor een directe opstijging en een boeitje geschoten. Het was inmiddels donker toen we aan boord klommen.

Duik 3 - Gemiddeld 18m, +90 min, EAN32

Weer te water op een beschut plekje in het Portofino Marine Reserve. Op 6m bubblecheck, 2 maal s-dril normaal, éénmaal single file. Alle drie een valve drill en de verschillende vinslagen nog geoefend.

Nu was het mijn beurt om de lijn te leggen, eerst flink zoeken naar een geschikte plek voor een primary en daarna een secondary tie-off. Uiteindelijk wat gevonden. Op ons gemakje al zwemmend op zo'n 20m tie-offs gemaakt. Op wat irritatie na door een te ruim afgestelde goodman handle nog geen problemen.

Bij het bereiken van de turnpressure begonnen de problemen: de automaat van Franseco begon 'plotseling' te blazen. Fransesco isoleerde zijn rechterpost en het blazen stopte, zijn primary was dus stuk. We besloten om de lijn terug te reelen en daar op te stijgen. Fransesco ging in het midden en bood aan om de lijn op te reelen. Vlak bij het beginpunt ging Bart OOG, hij wilde eerst gas van Franseco maar die zat nog steeds op zijn back-up en kwam dus bij mij terecht. Reel gelaten voor wat hij was en klaar gemaakt voor een directe opstijging naar de oppervlakte. Na 5m signaal van Mario was het einde oefening.

Iedereen heeft elkaar gecontroleerd of alles weer normaal stond en op 20m klaar gemaakt voor een opstijging met skills oefeningen. Op 15m gaswissel volgens procedure, op 12m alles weer terug, op 9 meter gaswissel, op 8m weer alles terugstoppen, etc. Na ruim 90 minuten zat het er weer op en hadden we alledrie een goed gevoel. Tijdens de de-briefing op de golven had Mario geen grote op- of aanmerkingen, maar bleef wel hameren op ons teamwork.

Duik 4 - Gemiddeld 33m, 35 min, trimix21/35 en EAN50

Een hobbelige rit van bijna 30 minuten bracht ons naar de UJ-2207, een vrachtschip geconfisceerd door de Duitsers in de tweede wereldoorlog en als onderzeebootjager ingezet. Aan boord ons plan nog een keer doorgenomen en langs de lijn afgedaald richting boeg op 28m. Twee minuutjes gezocht om de ingang van het vooronder te vinden, mooi ruim en niemand had bezwaar tegen een penetratie. Bart pakte zijn spoel en maakt een primary- en secondary tie-off. Vervolgens het wrak in, gevolgd door zijn team.

Tijdens een Tech1 opleiding is dat natuurlijk vragen om problemen en die bleven ook niet lang weg. Plotsklaps een grote bellenbaan ter hoogte van mijn rechterautomaat. Mijn rechterkraan geïsoleerd en nog steeds bellen. Snel over op back-up en de isolatorkraan tussen de flessen dichtgedraaid. De bellen bleven komen, dus een kapotte manifold. Fransesco bevestigde dit. Toch nog enige verwarring toen Bart kwam en ik van hem weer over moest op mijn primary. Met al snel als gevolg een OOG op teken van Mario. Dankbaar van de automaat van Fransesco gebruik gemaakt en single file naar buiten. Daar klaar gemaakt voor de opstijging tot Mario 'einde oefening' gebaarde.

Na elkaar gecontroleerd te hebben of alles weer in normale duiktoestand verkeerde onze duik op het wrak voortgezet. Na zo'n 30 minuten ging mijn lamp plotseling uit, dit werd direct door Bart en Franseco opgemerkt. De back-up lamp gepakt en aan de terugweg naar de opstijglijn begonnen. We zaten ook tegen de turnpressure aan, de terugweg zou zo'n 5 minuten zwemmen zijn. Weer een gebaar van Mario dat ik OOG was, nu dankbaar van Bart zijn primary gebruik gemaakt. Terugweg afgebroken en een direct opstijging ingezet.

Na een korte deepstop op 24m op 21m een grote verrassing: mijn EAN50 stage was weg?! Wat nu? Ik kreeg de stage van Fransesco zodat ik in ieder geval zelf weer een gasvoorraad had. Nadat ik klaar was met mijn wissel gaf ik Bart zijn primary weer terug. Bart wisselde ook naar EAN50. Nu werd het tijd om onze decompressie te bepalen, ons oorspronkelijke plan was nu namelijk niet meer van toepassing. De decompressie herberekend volgens de geleerde regels voor verloren decogas, Fransesco zat nu zonder.

Na 6 minuten op 21m doorgestegen naar 18m voor de volgende stop en zo langzaam door naar 6m. Op 12m een boei geschoten en de spoel geborgd met een dubbelender en laten hangen. Als OOG duiker hield ik contact met de lijn. Op 6m kreeg Fransesco de stage van Bart. Achteraf was dit niet nodig geweest omdat we deze stop toch zouden verlengen. Even later kreeg ik weer een signaal van Mario dat ik wederom OOG was, dit keer was Fransesco het dichtste bij. De boei en de lijn waren we door dit incident kwijt geraakt. Nieuwe boei geschoten en langzaam opgestegen naar de oppervlakte.

Tijdens de korte debriefing op de golven bleek Mario tevreden te zijn. We waren in staat om problemen onder water op te lossen, ons zwakke punt nog steeds de communicatie. Nu blijkt wederom weer dat het beter is om je voor te bereiden als een team van drie en niet als een buddy-paar. In de boot heb ik nog aan mijn buddies gevraagd of ze de komende dagen nog wel met mij willen duiken na al deze 'failures' aan mijn apparatuur.

Duik 5 - Gemiddeld 50m, 15min, gemiddeld 36m 15 min, trimix18/45 en EAN50

Een duik in het Portofino Marine Reserve op een pinnacle, een begroeide rots, die van de bodem omhoog komt tot zo'n 15m diep. Hier hadden we een multilevel duik geplanned; eerst de voet van de pinnacle onderzoeken hier zouden we maximaal 15 minuten blijven op een gemiddelde diepte van 50m, dan opstijgen tot 36m en hier maximaal 15 minuten blijven. Problemen bleven uit dus een heerlijk relaxte duik gemaakt. Tijdens de gaswissel op 21m kon Mario het toch niet laten om ook zijn gaswissel uit te willen voeren (zuurstof). Hem vriendelijk verzocht dit toch maar niet te doen. Tot 6m de deco normaal afgemaakt. Op 6m zag ik Mario zwemmen met zijn back-up in zijn mond en bungee over zijn hoofd getrokken. Ik was nog aan het verwerken wat dat nu weer was toen hij ter hoogte van Fransesco stuiptrekkingen vertoonde t.g.v. een O2-hit. Mario zo snel mogelijk aan de oppervlakte gebracht en de hulp van de boot geroepen. Gelukkig was Mario direct weer bij kennis en was er niets aan de hand. Nog even afgedaald naar 6m om onze laatste paar minuten deco nog af te maken.

Duik 6 - 55m, 20min, trimix18/45 en EAN50

Een duik op de Genova, een wrak op 5 minuten varen. De bodem ter plaatse ligt op 60m diepte. Het wrak is niet beboeid dus via de sonar een shot-line gegooid. Tijdens de afdaling ging Bart zijn lamp uit, wij reageerden direct en gelukkig zat Mario erachter. Lamp weer gestart en afdaling voortgezet. Op 40m ging het daglicht uit en op 55m stuitten we op het wrak. Het zicht was hooguit 2 meter, niet veel dus. Een spoel gepakt en snel een primary en secondary gelegd. Een stukje het wrak op geweest en na 10 minuten vondt Mario het mooi geweest, zonde van het gas. Terug bij de shot-line aan de opstijging begonnen. Op 36m de eerste deepstops tot 21m, daar de gaswissel gedaan en onze deco opnieuw berekend gebaseerd op 10 minuten bodemtijd in plaats van 20 minuten. Tijdens de verdere opstijging geen problemen. Aan de oppervlakte riepen Bart en ik gelijktijdig met een big smile “Ahhh, just like home!”; Mario verklaarde ons voor gek.

Duik 7 - 55m 15min, 36m 15min, trimix18/45 en EAN50

Via de boei afgedaald tot het monkey island (schavotje) van de BP Amoco Milford Haven op zo'n 33m diep. Langs de accomodatie lieten we ons zakken tot het gangboord van het hoofddek, tot zo'n 55m.

In het gangboord zwommen we over het machinekamer luik heen en er lonkte een groot diep zwart gat en gedeelten van de machines waren te zien. Voor een scheepswerktuigkundige een bijna niet te weerstane verleiding. Maar ja een penetratie die begint op 55m en eindigt op 80m valt toch niet binnen de specs van een Tech1 denk ik. Heb me dus maar een metertje in het luik laten zaken om het eerste dek iets beter te kunnen zien.

Op het hoofddek om de accomodatie heen gezwommen en na 12 minuten bodemtijd opgestegen naar 40m. Hier een minuut of 5 rondgezwommen en weer een stukje omhoog naar zon 36m.

Door de brug gezwommen en plotseling had Bart een failure op zijn automaat. Een grote bellenstroom. Snel de kraan geisoleerd, automaat vastgedraaid en de kraan weer geopend. Nu geen bellen en ons richting opstijglijn begeven.

Vlak bij de opstijglijn ging Fransesco nog OOG en kreeg hij mijn longhose. Op deze manier opgestegen na 25 minuten bodemtijd. Na gaswissel op 21m had Fransesco weer een eigen gasvoorraad. Voor de rest van de deco Fransesco gesandwiched om Mario niet nog meer kansen te geven. Na een uur kwamen we weer boven.