GUE Tech 1 opleiding in Italië
Twee
jaar geleden hebben Bart Adema en Roy van Ginkel hun GUE DIR-F opleiding
gevolgd in Nederland, zie het
verslag elders op site. Na het behalen van dit brevet wilden ze
snel door richting de Tech1 opleiding, maar uiteindelijk heeft dat
nog 2 jaar op zich laten wachten. Dit najaar was het eindelijk zover
en hier volgt Roy's verslag van een Tech1 opleiding in Italië. |
|
|
GUE Tech1 in Portofino
Woensdagochtend vertrokken we om 00:30 uur richting Santa Margharita
Ligure in Italië voor het volgen van een GUE Tech1 opleiding. Mario
Arena
zou onze instructeur zijn voor de komende dagen. Voorheen duurde deze
cursus 5 dagen, maar gezien de grote hoeveelheid lesstof maakt Mario er
tegenwoordig 6 dagen van.
Na een lange rit zonder problemen, we waren het zeer slechte winterweer
net voor, arriveerden we om ongeveer 13:00 bij het hotel. Na het inchecken
zijn we het stadje ingelopen om de duikwinkel, Portofino
Divers,
te zoeken en de inwendige mens te versterken. De duikwinkel wordt gerunt
door Bruno
Borelli,
ook een GUE instructeur, en lag op nog geen 5 minuten van het hotel. Helaas
was er niemand aanwezig. Aan de haven wat gegeten en terug naar het hotel
om even bij te slapen van de lange rit. 's Avonds nogmaals naar de duikwinkel
gelopen en nu was er wel volk, Mario was een GUE Recreational Triox opleiding
aan het afronden en Bruno was in de winkel. Na een korte kennismaking
afgesproken dat we morgen om 09:00 beginnen.
Donderdag 25 november 2005
's Ochtends om 09:00 waren we present. Even later arriveerde ook Fransesco,
de derde cursist en ons teamlid voor de komende dagen. Na een korte introductie
van een ieder begon de theorieles. Het ons reeds bekende "SADDDDD"
komt ter sprake, we hebben het over ascent-, turn- en exit pressures, consumption
per segment, de navigatie, het decompressieplan en nog veel meer. Al deze
zaken worden we geacht vlak voor het te water gaan nog eens door te nemen.
Na een korte pauze de communicatie besproken; actief, passief, lampsignalen,
handsignalen. Vervolgens naar buiten voor een uitleg over de lijntechnieken
en hoe een lijn te volgen in zero visibility. 's Middags een briefing van
Mario over de duiken die we gaan maken; fundamentals, scenario en experience
duiken. Daarna de duikspullen klaar gemaakt en met de dubbelset op de rug
zo'n 100 meter lopen naar de boot van Bruno. Het weer was niet perfect en
de zee wat hobbelig. Dit zou de hele week zo blijven, maar op een beschut
plekje de eerste duik gemaakt.
Duik1 - Gemiddeld 10m, 102 min, EAN32
In het duikcentrum hadden we al een briefing van
de duik gekregen, alleen maar fundamental skills en we werden geacht
elke 10 minuten diepte, tijd en flesdruk op te schrijven in onze
wetnotes.
In de boot het SADDDDD doorgenomen, in het water
een bubblecheck. Daarna een heel scala aan oefeningen achter elkaar:
S-drill, valve-drill, bril-af en weer op, achteruitzwemmen, helicopterturn.
De reel uitzwemmen en tie-offs maken zoals geleerd, elke 10 minuten
werd de reel gewisseld. Vervolgens alle drie het masker af en de
lijn terug volgen. Communicatie m.b.v. duw- en knijpsignalen. Tijdens
de opstijging een minimum decoprofiel in acht genomen, tijdens de
laatste stop zag ik de meter van mijn Uwatec
bottomtimer verspringen van "99" naar "00".
Toen realiseerde ik mij pas hoe lang we al in het water lagen...
Klotsend op de golven ge-debriefed; de oefeningen
hadden we allemaal goed uitgevoerd en Mario was tevreden. Een opsteker
en het resultaat van 2 jaar constant trainen. Mario's grootste kritiekpunt
was onze communicatie en ons teamwork. Het eerste halfuur was de
communicatie wat stroef, tijdens de duik verbeterde dit wel maar
is nog veel voor verbetering vatbaar. En teamwork, tjaaa nog 5 dagen
om daar aan te werken.
|
Terug in het duikcentrum ons luchtverbruik berekend m.b.v. de gegevens
die we in onze wetnotes hadden geschreven. Vervolgens stak Mario een verhaal
af hoe we deze kennis kunnen gebruiken tijdens onze volgende duiken. We
kunnen straks onze gasvoorraad voorspellen. Weer het teamwork, onze gasvoorraad
en niet alleen die van jezelf, de gasvoorraad van je teamleden is net
zo belangrijk.
Daarna de video van de duik bekeken, Bruno had alles netjes in beeld
gebracht. Een ieder kreeg aanbevelingen van Mario over de zwakke punten
die hij tijdens de cursus verbeterd wil zien. Tegen 21:00 mochten we eindelijk
gaan van Mario en konden we op zoek naar een eetgelegenheid. Een goedkoop
en eenvoudig restaurantje zat aan de overkant volgens Bruno, de keuze
was dus snel gemaakt voor de rest van de week.
Vrijdag 26 november 2005
Vandaag om 08:30 begonnen. Tijdens de theorie alles over oxygen exposure
en alle voor- en nadelen die daar aan vast zitten. Een uitgebreid en belangrijk
onderwerp voor het technisch duiken, je bent uren verder voor je het weet.
's Middags komen de standaard gasmixen
ter sprake, en wanneer welke mix te gebruiken. Na de lunch een korte uitleg
over equipment failures en hoe die op te lossen middels standaard procedures.
De duik van vanmiddag wordt besproken; fundamentals gevolgd door een scenario
duik.
Duik 2 - Gemiddeld 15m, 100min, EAN32
Bruno meerde ons duikschip af op een boei in het
Portofino
Marine Reserve,
aan boord het SADDDDD nog doorgenomen en langs de boeilijn afgedaald.
Op 10m diepte gestopt en op kompas koers gezet richting rotswand.
Op een meter of 10 de s-drills, valve-drils en kicks herhaald. Daarna
afgezakt naar 15m, waar Mario demonstreerde hoe je een bewusteloze
duiker kan redden. Een ieder van ons heeft dit vervolgens een keer
gedaan, zonder echte problemen. Vervolgens een opstijging naar de
oppervlakte voor een korte de-briefing.
Aan de oppervlakte de nieuwe turnpressure vastgesteld
en vervolgens afgedaald voor een scenario duik. Fransesco zou de
reel bedienen en de lijn leggen. De eerste 20 minuten gebeurde er
weinig, we kwamen een Christusbeeld
tegen waar Fransesco dankbaar gebruik van maakte om de lijn op vast
te knopen, want het vinden van geschikte tie-offs was niet zo makelijk.
Mario vondt dit niet kunnen en legde de lijn achter onze rug om
anders neer.
Tegen de tijd dat we tegen de turnpressure aanzaten
ging Bart Out Of Gas (OOG). Franseco liet de reel vallen en assisteerde
Bart. We besloten om terug te gaan en ik dacht dat het wel een goed
idee was de lijn op te reelen. Niet dus, en plotsklaps zat ik zonder
reel en zonder masker, nog een probleem ("Casino" op z'n
Italiaans). Na wat signalen en zoekwerk masker 'teruggevonden' en
bril geklaard. Reel laten liggen en juiste positie in team ingenomen.
Bij het begin van de lijn de opstijging gemaakt en bij de boot boven
water gekomen. Korte de-briefing en opsomming van alle fouten, we
hadden bij de OOG van Bart op moeten stijgen en niet langs de lijn
terug moeten zwemmen.
Goed opnieuw de turnpressure bepaald om de reel
op te halen. Bart en Fransesco speerden er van door en op een of
andere manier kwam ik nauwelijks vooruit (Mario?). Gesignaleerd
dat ze langzamer moesten gaan, gelukkig direct een reactie. Bij
de reel aangekomen ging een van beide heren weer OOG, nu gekozen
voor een directe opstijging en een boeitje geschoten. Het was inmiddels
donker toen we aan boord klommen.
|
Terug in het duikcentrum nog wat theorie
besproken en de video van de duik bekeken. Bruno heeft talent als cameraman,
één casino van ons bleek achteraf aan de voet van het Christusbeeld
plaats te vinden. Het Christusbeeld heft de armen ten hemel, of dit ten
gevolge van het gepruts aan zijn voeten is zullen we nooit weten, symbolisch
was het wel. Tegen 21:00 was het mooi geweest en waren we klaar voor de
dag.
Zaterdag 27 november 2005
Om 08:30 begonnen, vandaag alles over decompressie. Uitleg over type één
en twee decompressieverschijnselen, deco-strategieen, deepstops, vuistregels
om snel je deco te bepalen, minimum deco enz. Na de lunch de stage
erbij gehaald, uitgelegd hoe de gasswitch procedure werkt, aan welke eisen
een stage-fles moet voldoen. Hoe je een stage draagt onderwater. Daarna
de briefing voor de duik van deze middag, een combinatie van skills en scenario.
Duik 3 - Gemiddeld 18m, +90 min, EAN32
Weer te water op een beschut plekje in het Portofino
Marine Reserve. Op 6m bubblecheck, 2 maal s-dril normaal, éénmaal
single file. Alle drie een valve drill en de verschillende vinslagen
nog geoefend.
Nu was het mijn beurt om de lijn te leggen, eerst
flink zoeken naar een geschikte plek voor een primary en daarna
een secondary tie-off. Uiteindelijk wat gevonden. Op ons gemakje
al zwemmend op zo'n 20m tie-offs gemaakt. Op wat irritatie na door
een te ruim afgestelde goodman
handle nog geen problemen.
Bij het bereiken van de turnpressure begonnen de
problemen: de automaat van Franseco begon 'plotseling' te blazen.
Fransesco isoleerde zijn rechterpost en het blazen stopte, zijn
primary was dus stuk. We besloten om de lijn terug te reelen en
daar op te stijgen. Fransesco ging in het midden en bood aan om
de lijn op te reelen. Vlak bij het beginpunt ging Bart OOG, hij
wilde eerst gas van Franseco maar die zat nog steeds op zijn back-up
en kwam dus bij mij terecht. Reel gelaten voor wat hij was en klaar
gemaakt voor een directe opstijging naar de oppervlakte. Na 5m signaal
van Mario was het einde oefening.
Iedereen heeft elkaar gecontroleerd of alles weer
normaal stond en op 20m klaar gemaakt voor een opstijging met skills
oefeningen. Op 15m gaswissel volgens procedure, op 12m alles weer
terug, op 9 meter gaswissel, op 8m weer alles terugstoppen, etc.
Na ruim 90 minuten zat het er weer op en hadden we alledrie een
goed gevoel. Tijdens de de-briefing op de golven had Mario geen
grote op- of aanmerkingen, maar bleef wel hameren op ons teamwork.
|
In het duikcentrum nog wat theorie en de film van de dag bekeken, de gaswissels
konden nog wel wat beter maar waren zeker niet slecht. Tegen 21:00 de dag
afgerond en weer heerlijk gegeten in het ons reeds welbekende restaurantje
aan de overkant.
Zondag 28 november 2005
Om 08:30 begonnen, nog meer decompressie en met name hoe GUE hier mee
omgaat. We hebben alle tijd genomen om de vuistregels te controleren met
decoplanner. Tijdens de analyse bleken de totale decotijden van decoplanner
aardig overeen te komen met de de vuistregels die we geleerd hadden. Na
de koffie uitleg over het profiel van je deco en waarom je deepstops zo
belangrijk zijn, wanneer is EAN50 beter en wanneer is pure zuurstof voor
deco beter. Al met al bijzonder interessante stof die je grijze massa
aan het werk zet. We moeten straks onderwater in staat zijn om ons decoprofiel
te berekenen en te bepalen, het standpunt van GUE is namelijk dat het
niet nodig is om een duikcomputer te gebruiken.
Na de lunch de briefing van de volgende duikstek, een wrakduik. Indien
we dat zouden willen konden we het wrak in, een penetratie dus. De ascent-,
turn- en exitpressure bepaald. De gasmix was 21/35 met EAN50 als decogas.
Duik 4 - Gemiddeld 33m, 35 min, trimix21/35
en EAN50
Een hobbelige rit van bijna 30 minuten bracht ons
naar de UJ-2207,
een vrachtschip geconfisceerd door de Duitsers in de tweede wereldoorlog
en als onderzeebootjager ingezet. Aan boord ons plan nog een keer
doorgenomen en langs de lijn afgedaald richting boeg op 28m. Twee
minuutjes gezocht om de ingang van het vooronder te vinden, mooi
ruim en niemand had bezwaar tegen een penetratie. Bart pakte zijn
spoel en maakt een primary- en secondary tie-off. Vervolgens het
wrak in, gevolgd door zijn team.
Tijdens een Tech1 opleiding is dat natuurlijk vragen
om problemen en die bleven ook niet lang weg. Plotsklaps een grote
bellenbaan ter hoogte van mijn rechterautomaat. Mijn rechterkraan
geïsoleerd en nog steeds bellen. Snel over op back-up en de
isolatorkraan tussen de flessen dichtgedraaid. De bellen bleven
komen, dus een kapotte manifold. Fransesco bevestigde dit. Toch
nog enige verwarring toen Bart kwam en ik van hem weer over moest
op mijn primary. Met al snel als gevolg een OOG op teken van Mario.
Dankbaar van de automaat van Fransesco gebruik gemaakt en single
file naar buiten. Daar klaar gemaakt voor de opstijging tot Mario
'einde oefening' gebaarde.
Na elkaar gecontroleerd te hebben of alles weer
in normale duiktoestand verkeerde onze duik op het wrak voortgezet.
Na zo'n 30 minuten ging mijn lamp plotseling uit, dit werd direct
door Bart en Franseco opgemerkt. De back-up lamp gepakt en aan de
terugweg naar de opstijglijn begonnen. We zaten ook tegen de turnpressure
aan, de terugweg zou zo'n 5 minuten zwemmen zijn. Weer een gebaar
van Mario dat ik OOG was, nu dankbaar van Bart zijn primary gebruik
gemaakt. Terugweg afgebroken en een direct opstijging ingezet.
Na een korte deepstop op 24m op 21m een grote verrassing:
mijn EAN50 stage was weg?! Wat nu? Ik kreeg de stage van Fransesco
zodat ik in ieder geval zelf weer een gasvoorraad had. Nadat ik
klaar was met mijn wissel gaf ik Bart zijn primary weer terug. Bart
wisselde ook naar EAN50. Nu werd het tijd om onze decompressie te
bepalen, ons oorspronkelijke plan was nu namelijk niet meer van
toepassing. De decompressie herberekend volgens de geleerde regels
voor verloren decogas, Fransesco zat nu zonder.
Na 6 minuten op 21m doorgestegen naar 18m voor de
volgende stop en zo langzaam door naar 6m. Op 12m een boei geschoten
en de spoel geborgd met een dubbelender en laten hangen. Als OOG
duiker hield ik contact met de lijn. Op 6m kreeg Fransesco de stage
van Bart. Achteraf was dit niet nodig geweest omdat we deze stop
toch zouden verlengen. Even later kreeg ik weer een signaal van
Mario dat ik wederom OOG was, dit keer was Fransesco het dichtste
bij. De boei en de lijn waren we door dit incident kwijt geraakt.
Nieuwe boei geschoten en langzaam opgestegen naar de oppervlakte.
Tijdens de korte debriefing op de golven bleek Mario
tevreden te zijn. We waren in staat om problemen onder water op
te lossen, ons zwakke punt nog steeds de communicatie. Nu blijkt
wederom weer dat het beter is om je voor te bereiden als een team
van drie en niet als een buddy-paar. In de boot heb ik nog aan mijn
buddies gevraagd of ze de komende dagen nog wel met mij willen duiken
na al deze 'failures' aan mijn apparatuur.
|
Teruggekomen in het duikcentrum nog enige theorie, de bespreking van de
duik voor morgenochtend en het terugkijken van de video van vandaag. Nu
zag ik pas wanneer mijn stage gestolen werd. Tijdens de OOG vlak voor de
opstijging verwisselde mijn stage van eigenaar, ik heb het echt niet gemerkt.
De versie van Mario dat hij hem op het wrak 'gevonden' had bleek dus geen
stand te houden. Tegen 21:00 waren we klaar en aten we in het ons inmiddels
welbekende restaurantje.
Maandag 29 november 2005
Om 08:30 weer in het duikcentrum, een korte herhaling van de te maken
duik, gassen analyseren. Vandaag zouden we twee duiken maken tussen de
duiken door konden we beginnen aan ons theorie-examen.
Duik 5 - Gemiddeld 50m, 15min, gemiddeld 36m
15 min, trimix18/45 en EAN50
Een duik in het Portofino Marine Reserve op een
pinnacle, een begroeide rots, die van de bodem omhoog komt tot zo'n
15m diep. Hier hadden we een multilevel duik geplanned; eerst de
voet van de pinnacle onderzoeken hier zouden we maximaal 15 minuten
blijven op een gemiddelde diepte van 50m, dan opstijgen tot 36m
en hier maximaal 15 minuten blijven. Problemen bleven uit dus een
heerlijk relaxte duik gemaakt. Tijdens de gaswissel op 21m kon Mario
het toch niet laten om ook zijn gaswissel uit te willen voeren (zuurstof).
Hem vriendelijk verzocht dit toch maar niet te doen. Tot 6m de deco
normaal afgemaakt. Op 6m zag ik Mario zwemmen met zijn back-up in
zijn mond en bungee over zijn hoofd getrokken. Ik was nog aan het
verwerken wat dat nu weer was toen hij ter hoogte van Fransesco
stuiptrekkingen vertoonde t.g.v. een O2-hit. Mario zo snel mogelijk
aan de oppervlakte gebracht en de hulp van de boot geroepen. Gelukkig
was Mario direct weer bij kennis en was er niets aan de hand. Nog
even afgedaald naar 6m om onze laatste paar minuten deco nog af
te maken.
|
Na de duik terug naar het duikcentrum en de duik van vanmiddag voorbereid.
Daarna begonnen aan het theorieexamen.
Duik 6 - 55m, 20min, trimix18/45 en EAN50
Een duik op de Genova,
een wrak op 5 minuten varen. De bodem ter plaatse ligt op 60m diepte.
Het wrak is niet beboeid dus via de sonar een shot-line gegooid.
Tijdens de afdaling ging Bart zijn lamp uit, wij reageerden direct
en gelukkig zat Mario erachter. Lamp weer gestart en afdaling voortgezet.
Op 40m ging het daglicht uit en op 55m stuitten we op het wrak.
Het zicht was hooguit 2 meter, niet veel dus. Een spoel gepakt en
snel een primary en secondary gelegd. Een stukje het wrak op geweest
en na 10 minuten vondt Mario het mooi geweest, zonde van het gas.
Terug bij de shot-line aan de opstijging begonnen. Op 36m de eerste
deepstops tot 21m, daar de gaswissel gedaan en onze deco opnieuw
berekend gebaseerd op 10 minuten bodemtijd in plaats van 20 minuten.
Tijdens de verdere opstijging geen problemen. Aan de oppervlakte
riepen Bart en ik gelijktijdig met een big smile Ahhh, just
like home!; Mario verklaarde ons voor gek.
|
Tijdens de duik was het inmiddels ook donker geworden. In het duikcentrum
zijn we tot 21:00 verder gegaan met de theorietoets.
Dinsdag 30 november 2005
's Ochtends om 09:00 uur begonnen en de toets besproken en gecorrigeerd
waar nodig. 's Middags zouden we een duik op de BP
Amoco Milford Haven
maken, een uitgebrande supertanker die voor de kust van Genua ligt. Het
is het grootste duikbare wrak in de Middellandse Zee. Voor het gemak zouden
we vertrekken bij een ander duikcentrum, van daaruit zou het maar 5 minuten
varen zijn. Bruno zou er meer dan een uur over doen met zijn boot. Deze
duik weer gepland als multilevel duik, nu met een 7 liter stage van Bruno
want onze alu40 flesjes waren wel een beetje te klein voor deze duik.
Bart zou de decompressie leiden tijdens deze duik.
's Middags een cursus 'Driving It Right'
op z'n Italiaans. Wij achter Mario en Bruno aan, er stond een file op
de snelweg ze namen dus maar een shortcut door Genua heen. Met 60 tot
70 km/uur op de teller had ik moeite om ze bij te houden. Zonder blikschade
bij het andere duikcentrum aangekomen, de nodige vrijwaringspapieren getekend
(denk ik) en met een RIB naar de Haven.
Duik 7 - 55m 15min, 36m 15min, trimix18/45
en EAN50
Via de boei afgedaald tot het monkey island (schavotje)
van de BP Amoco Milford Haven op zo'n 33m diep. Langs de accomodatie
lieten we ons zakken tot het gangboord van het hoofddek, tot zo'n
55m.
In het gangboord zwommen we over het machinekamer
luik heen en er lonkte een groot diep zwart gat en gedeelten van
de machines waren te zien. Voor een scheepswerktuigkundige een bijna
niet te weerstane verleiding. Maar ja een penetratie die begint
op 55m en eindigt op 80m valt toch niet binnen de specs van een
Tech1 denk ik. Heb me dus maar een metertje in het luik laten zaken
om het eerste dek iets beter te kunnen zien.
Op het hoofddek om de accomodatie heen gezwommen
en na 12 minuten bodemtijd opgestegen naar 40m. Hier een minuut
of 5 rondgezwommen en weer een stukje omhoog naar zon 36m.
Door de brug gezwommen en plotseling had Bart een
failure op zijn automaat. Een grote bellenstroom. Snel de kraan
geisoleerd, automaat vastgedraaid en de kraan weer geopend. Nu geen
bellen en ons richting opstijglijn begeven.
Vlak bij de opstijglijn ging Fransesco nog OOG en
kreeg hij mijn longhose. Op deze manier opgestegen na 25 minuten
bodemtijd. Na gaswissel op 21m had Fransesco weer een eigen gasvoorraad.
Voor de rest van de deco Fransesco gesandwiched om Mario niet nog
meer kansen te geven. Na een uur kwamen we weer boven.
|
Met een voldaan gevoel reden we terug naar de duikshop van Bruno, met
de Haven in ons achterhoofd. Wat schip betreft is hij niet zo bijzonder
maar die afmetingen zijn enorm. Size does matter...
Na aankomst in het duikcentrum kregen we te horen dat we met glans geslaagd
waren. Enkele tips heeft Mario ons nog wel gegeven; veel oefenen met de
stages zodat dit straks perfect gaat en onze communicatie verbeteren.
Terugkijkend op de cursus kan ik alleen maar zeggen dat ik heel veel
geleerd heb. Ondanks dat we twee jaar lang de geleerde skills van onze
DIR Fundamentals opleiding geperfectioneerd hadden en hier tijdens de
Tech1 opleiding weinig problemen mee ondervonden, was het toch een zware
cursus. Niet zozeer fysiek, maar op het mentale vlak. Je wordt geleerd
doordachte beslissingen te nemen tijdens een noodsitatie. Vaste procedures
en slimme vuistregels maken het je makelijker en na 6 dagen van drills
heb ik het gevoel dat we nu in staat zijn om op een veilige manier dit
type duiken uit te voeren.
Roy
Noot: TDI Entry Level Trimix vs. GUE Tech1
...of DIW vs. DIR
Hoe vaak is bovenstaande vergelijking al op deze site ter sprake gekomen?
Diegenen die het er voor over hebben om dit uit te zoeken zal het opvallen
dat dit in de meeste gevallen voornamelijk op de apparatuur van toepassing
is. Nu is de apparatuur het meest zichtbare aan DIR duikers maar dit
is beslist niet het belangrijkste dat DIR duikers kenmerkt. Naast de
apparatuur zijn er nog vele kenmerken waarin DIR duikers zich onderscheiden,
één daarvan is de juiste opleiding.
Ooit, in de oertijd van het technisch duiken in Nederland, heb ik al
eens een trimix opleiding gevolgt. In 1998 ben ik afgereisd naar Scapa
Flow om daar een Advanced Nitrox cursus van de IANTD te volgen. Het
jaar erop ging ik terug en volbracht ik een TDI Entry Level Trimix cursus.
Hoe kun je mijn eerdere opleidingen vergelijken met die van GUE? Dit
vroeg ik mij af na het schrijven van bovenstaand verslag.
Het verslag van de Tech1 is uitgebreid, een opsomming van feiten. Het
verslag is gemaakt vlak nadat we de cursus hadden afgerond. De TDI Entry
Level Trimix cursus heb ik 5½ jaar geleden gedaan, een verslag
zoals hierboven heb ik er nooit van gemaakt, de herinneringen die ik
er aan heb zijn zeer waarschijnlijk vertroebeld door de 'DIR
bril' die ik tegenwoordig op heb. Een vergelijking op punten
en details is dus moeilijk te maken, ik heb dus gekozen voor het beschrijven
van mijn ervaringen rondom enkele punten. De rode draad in dit verhaal
probeer ik de verschillen tussen twee cursussen met min of meer dezelfde
doelstellingen te laten zijn. De conclusies laat ik aan de lezer over.
|
|
|
|
TDI
Entry Level Trimix |
|
|
|
|
|
Voorbereiding
Via e-mail had ik mij aangemeld en gevraagd welke apparatuur
ik voor de cursus nodig had. Veel had ik nog niet; vanwege
beperkte tijd heb ik daarom het meeste bij het duikcentrum
besteld:
- Poseidon Jetstream automaten.
- 300 bar stalen stages, op aanraden. (waarschijnlijk
omdat de instructeur er zelf niet mee wilde duiken)
- Buddy Redwing als tweede drijflichaam. Dat scheen nodig
te zijn bij het duiken met trimix...
- Het jaar ervoor had ik bij dezelfde instructeur een
Advanced Nitrox cursus gevolgd, verdere voorbereiding
was niet nodig. De rest zou ik wel tijdens de cursus leren.
Apparatuur
Tsja, zonder enige voorbereiding aan een veeleisende
cursus beginnen is vragen om problemen. Eén van
de problemen was mijn uitrusting; "een
bij elkaar geraapt zooitje" om het zo maar
te zeggen. Alle onderdelen bij elkaar vormden geen echt
samenhangend geheel. Aanbevelingen voor apparatuur waren
er niet. Alles voldeed, zolang de belangrijkste zaken
maar dubbel waren uitgevoerd.
- De combinatie van Buddy Explorer Jacket en een dubbel
10 is geen prettige combinatie. Elke combinatie van
jacket en dubbelset kan in mijn ogen niet goed zijn.
- Een tweede wing,
de Buddy Redwing, maakt het beheersen van je drijfvermogen
onderwater er niet makkelijker op. Jacket, wing en droogpak
bevatten lucht en dit kan in noodsituaties snel tot verwarring
leiden.
- 300 Bar stalen stages. Tegenwoordig
hetzelfde als vloeken in de kerk, maar toen normaal denk
ik. Valt niet mee te duiken.
- Het afklippen van mijn stages aan je jacket, bijna onmogelijk,
zeker zonder boltsnaps.
- De hoeveelheid lood die ik nodig had om te compenseren
voor een groot jacket en wing was zo'n 6kg. Al deze onnodige
kilos moeten onderwater weer gecompenseerd worden met
héél veel lucht.
Teamwork / Soloduiken
De basis van deze cursus was 'redundancy' (waarschijnlijk
nog steeds is). Vertaald betekent dit overtollig,
in de praktijk betekende dit dat alles dubbel uitgevoerd
werd (automaten, computers, wings, messen etc.). De gedachte
is dat als je alles maar dubbel bij je hebt dat je dan
veilig duikt en voorbereid bent op alle denkbare noodsitaties.
De procedures die ik leerde waren allemaal op zelfredzaamheid
gericht, maar feitelijk leerde ik solo duiken. Sterker nog,
de volgende legendarische uitspraak van de instructeur zal
ik nooit van mijn leven meer vergeten: Diving
alone is dying alone, diving together is dying in companionship
Een uitspraak waaruit wel blijkt dat teamwork niet als een
aanvulling of voordeel wordt gezien!
De laatste opleidingsduik was een duik van 45 min op de
Markgraf, max. 45 meter diep. Gelijk te water en gelijk
weer aan de oppervlakte, Tussendoor niemand gezien, een
soloduik dus. Ik denk
dat de instructeur de duik beoordeelde op het feit of ik
weer bovenwater kwam; zo ja, dan was het een goede duik
en was ik geslaagd voor mijn opleiding.
|
|
|
|
|
|
Als je meer informatie wil over de Global Underwater Explorers, ga dan
naar www.gue.com.
|